viginti annis laboris in tromocratia impedienda et securitate expletis, femina Americana de mentis salute in labore monet

My friend Jasmine El-Gamal, who worked for twenty years in the realms of national security and ‘counter-extremism,’ has since transitioned to advising on and advocating for mental health awareness and care in the workplace, particularly in stressful environments. Not too long ago, she was profiled by Clara Galtier in the French newspaper Le Figaro. Besides editing the English translation of the article and translating it into Arabic, I also decided (as a novelty to mark her career transition) to render the French article into Latin, and the translation is presented below. Be sure to follow Jasmine as she recounts and intends to recount many of her interesting experiences from Iraq, Guantánamo Bay and Washington DC, among other places, while also hosting a podcast on mental health in the workplace that will feature some great interviews.

viginti annis laboris in tromocratia impedienda et securitate expletis, femina Americana de mentis salute in labore monet

opusculum a Clara Gatier scriptum
latine ab Aymenn Javad Altamimi versum

testimonium: Jasmine Mahomet Algamal, cum cursu honorum in Mesoptamia incepto in Pentagono sic laborasset ut ad Aedis Albae portas perveniret, laboris locos qui mentem hoc in mundo maxime artant, cognovit; nam viginti annos in securitate gentica et tromocatia impedienda ita laborabat ut proeliorum terram sive in bello Chaldaico sive in Pentagoni officiis cognosceret. estne cursus locus honorum qui mentem magis artat? cum haec femina, in rebus politicis Americanis et Chaldaicis et Syris et rebus novis Arabicis et tromocratia Mahometana experta, quaestionibus investigatis in colloquiis loquatur et opuscula scribat, ob experientias facta est investigratix quae diligentia investigat quem ad modum salus mentis in laboris locis infirmetur.

anno MMIII: Civitates Foederatae, postquam Jasmine Mahomet Algamal studia in collegio complevit, simul et ad expeditionem militarem in Mesopotamia agendam proficisci coeperunt ut bellum regimini Saddam Husayn inferrent. mox femina iuvenis epistulam a societate mercatoria quae translatores quaerebat qui exercitum Americanum adiuvarent scriptam recepit. “visne nobis,” inquit epistula, “auxiliari?” cum Jasmine Novi Eboraci nata, in Aegypto nutrita, linguam loquatur Arabicam, translatrix et consiliaria quae localibus de moribus monet fieri constituit. quo facto statim in partes Mesopotamiae australes missa est.

“cum puella,” inquit, “XXI annorum essem, subito sensi me medium in bellum quod minime intellegerem proiectam. praemissis militibus Americanis, navi in Mesopotamiam volanti advecta, tamquam pons quo milites ad populum Chaldaicum pervenire poterant ut ad eos loquerentur facta est. hi autem eam “Aegyptam” nominaverunt. quae cum ad Civitates Foederatas regressa esset, tam celeriter se novo officio arcanissimo sociavit ut fieri temporis prae paucitate non posset ut id quod in Mesopotamia viderat intellegeret.

itaque annum et sex menses interrogationes cum carceris Guantanamo custodiae mancipatis effectas anglice transferebat. qui cum scelestissimi in mundo putarentur, carcer tamen signum quod iura humana violata demonstrabat factus est. Jasmine igitur sensit se magnum in umeris onus ferre: se in Mesopotamia cognovisse vera de rebus in locis longinquis gestis haud semper declarari, ita ut sentiret sibi veritate visa pro viribus adiuvandum esse. itaque apud milites et captivos qui vestes auranteas gerebant diem natalem vicesimum et quartum celebravit.

quo modo vulnera mentis cumulabantur?

declaravit autem in opusculo anno MMXX scripto et a libello qui “Novi Versus” dicitur publicato, illius imagines et colloquia temporis, cum ea portaret, in aeternum laborem et identitatem formavisse. cum enim hoc in loco qui mentem artat posita esset, huic feminae in medias securitatis genticae et tromocratiae impediendae res proiectae cum sua tempestate interna certandum erat. nam, cum impetus terroris a.d. III Idus Septembres anno MMI factus esset, gentem Mahometanam spectabant omnes. “ego credebam,” inquit, “me scire quis essem, verumtamen nesciebam. nunc primum femina Arabica et Aegypta et Mahometana potius quam Americana putabar.” esne Mahometana? scisne quae sit factio quae Alcaeda appellatur? affirmavit se de absurdis rogari. cum autem mens multis contrariis flueret, fieri non poterat ut vulnera quae cumulabantur declararet, quoniam non quievit rationaliter ut haec tempora angustiis gravibus onerata consideraret.

adventu autem pestilentiae coronaviri, sic locuti sunt domini negotii de mentis salute et felicitate quae in loco laboris requisitae in societatibus mercatoriis pariter in Civitatibus Foederatis Galliaque sitis magnum momentum pecuniarium habent, ut antea similia non videremus verba. exempli causa dixit forum pecuniarium mundanum anno MMXXI onera pecuniaria passionibus salutis mentis nexa sexiens miliens miliens deciens centena milia denariorum Americanorum et amplius intra decem fere annos futura; si ad Civitates Foederatas animadvertimus, sunt qui dicant damna pecuniaria quae societates mercatoriae morbo tristitiae mentis solo patiantur inter semel et triciens miliens deciens centena milia et semel et quinquagiens miliens deciens centena milia denariorum Americanorum perditum propter laborem omni anno iacere. itaque Jasmine Mahomet Algamal a dominis negotii petit ut illis ut societates eorum mercatoriae ita salus mentis nostra curae sit: pactum laboris debere sociale esse cuius fundamentum felicitas sit; rem non de caritatis beneficio, sed de loco laboris salubri, qui lapis gentis salubris angularis sit , tractari.

de lapsu suo

operaria Americana nostra, postquam in Guantanamo laboraverat, cursum honorum prosecuta, diplomate magistratus scholastici in universitate Oppidi Georgii optento, consiliaria quae Orientis de rebus Medii in officio Ministri Defensionis illi regioni consecrato monet, ubi quinque annos usque ad annum MMXIII laborabat, facta est. quo functa officio, cum tres ministros iuniores ut adiutrix specialis duos annos usque ad annum MMXV adeo adiuvisset ut ad culmen cursus honorum perveniret, confracta et lapsa est. pluribus novi laboris quaerendi causa interrogationibus perfectis, interposita est inter eam et officium quod in Aede Alba agendum erat interrogatio ultima, et cum praefecti quorum mandatis oboedierat valde hortarentur ut ordinaretur, consensus hac de candidata existebat.

vinculis autem mentis solutis, faciebat Jasmine in interrogatione ultima mentionem de morte patris, qui duobus ante annis mortuus quam interrogatio efficiebatur amicus carissimus et fautor maximus esset. cum autem dolor, ut omnes dolores, longus et dolorosus esset, tempora luctus quae mente patiebatur declarare non omisit. qua autem expositione quamquam satis logica erat, honorem quaesitum, crebro elevata, non optinuit, sed vetita, relatione auctoritatis necessaria ita caruit, ut in aedificio quod hoc in mundo maxime observatur non liceret laborare. subito operaria, quae cum in agendis strenua esset virum magnae auctoritatis adiuverat, se remotam et reprobatam sentiebat. est eadem quae aliquos abhinc annos ministrum defensionis in helicoptero comitans terras Mesopotamiae explorabat. Vashingtoniam confracta reliquit.

“evanui vero,” inquit, “quasi a terra recessissem, quia identitas abrepta erat, patre exstincto, perdito labore. sic enim confracta eram, ut sentirem ultimos laboris annos quibus angustiae et dolores et tristitiae mihi cumulata essent, nihili aestimari, quod ausa dolores in interrogatione nudare essem! nesciebam quem ad modum resurgere possem. nunc primum non possidebam laborem quo vulnera mentis deponebam, ut officio functa Mesopotamiae in Guantanamo, aliis rebus occupata, agebam.”

adiuta autem a viro therapeutico, vulneribus praeteritis paulatim relictis, cognovit quam ob rem salus mentis in loco laboris curanda sit: se optimum therapeuticum videre posse. quid ceteri agerent? fieri non posse ut cum vulneribus mentis in laboris loco certaremus, sed nobis vivendum, sententias opprimendas, ad officium quasi nihil accidisset redeundum. itaque pestilentia coronaviri divulgata, Jasmine Mahomet Algamal sua de historia in Tvitter loqui, mentionem de mentis angustiis praeceptisque contrahendis faciens: se plurimis nuntiis receptis cognovisse quem ad modum multi angustias silentio patientes putent se solos sic vivere. dominos tamen negotii se per longum a quaestionibus salutis mentis absolvisse. quod mutandum.

consilia quibus domini negotii utuntur ut novos operarios ad se contrahant

protestatur Jasmine Mahomet Algamal, nobis angustias nostras patientibus, salutem etiam mentis popularis aliis eventibus affici. exempli causa mentionem de plurimis necibus in Civitatibus Foederatis sagittis igneis volantibus effectis, impetibus tromocratiae Mahometanae in Gallia factis, pestilentia, periculis politicis, discrimine climatis facit.

“anno MMXX,” inquit studium in pagina quae “Recensus Mercatorius Harvardensis” dicitur publicatum, “adiutus salutis mentis, cum antea beneficium preciosum fuisset, res negotii necessaria factus est.” nuper ortus est qui felicitati curandae deputatur cum eis qui salutem in laboris loco conservant ut sucessionibus operariorum minoratis, adiuta cohaerentia, concordiam in negotio roborent. notio felicitatis dictis dominorum negotii dominans consilium facta est quo hi utuntur ut novos operarios ad se contrahant. quibus causis? secundum enim studium opinionis mense Junio anno MMXXII a societate quae “Via Opinionis” appellatur pro societate quae “Vestigium Humanum” dicitur consiliaria effectum, affirmaverunt quadraginta unus e centenis operariis Gallicis se angustias mentis pati. viciens centena milia operariorum Gallicorum et amplius exinanitione quae saluti nocet fortasse sollicitantur. si res sic habetur, numerus ex eo tempore quo pestilentia orta est sic duplicatus est.

quattuor dies e septenis labori reservati, pactum quod laborem longinquum imponit, dies saluti mentis dicatus. nonne societates mercatoriae solutiones quaerent ut salutem mentis operarii curent? quod autem sufficere Jasmine Mahomet Algamal negat quae hortatur ut ordo decens in societatibus imponatur: rectores oportere salutem mentium operariorum curare, ita ut ceteris exemplo esse debeant, praesertim in locis laboris difficilis sicut loco securitatis genticae. cum pleraque tempora aut in loco laboris aut in laborando degamus, domini negotii in loco singulari ita se inveniunt ut capere consilia necessaria possint. “me paenitet,” inquit, “quod negem societates mercatorias nobis locum in quo motus animi plane declarare et ut corpora ita animos curare possimus, obtulisse. quod mutandum est.”