"And Kill Them Wherever You Find Them"- New Speech by Islamic State Spokesman Abu Hudhayfa al-Ansari

Latin Translation, English Overview

Although I already provided a brief summary thread on Twitter regarding the new speech by Islamic State spokesman entitled “And Kill Them Wherever You Find Them” that was released just before the group’s official claim of the Iran bombings and other operations around the world as part of an ‘expedition’ under the same name, I think it is helpful to provide a more detailed explanation of a couple of the points raised in the speech.

In addition, as a novelty, I decided to translate the entire speech from Arabic to Latin. I must admit that I have always had a great admiration for the Orientalists of old (NB: I take a dim view of Edward Said’s unjustified sneering at ‘Orientalism’) who produced Latin translations and treatises about Arabic language and literature, some of my favourite being Thomas Erpenius’ Grammatica Arabica, Franz Lorenz von Dombay’s Latin grammar of Moroccan Arabic and Georg Freytag’s monumental Arabic-Latin dictionary. I imagine that the Latin translation of this speech will be of particular interest to my friend Sir John Jenkins, an Arabist and Classicist to whom I dedicate it.

The speech, as noted previously, is basically a reiteration of the Islamic State’s general worldview and principles in light of the ongoing Israel-Gaza war. For example, contrary to those who might portray a struggle against Israel as only opposed to Zionism and not Jews as such, the Islamic State emphasises that the war, of which the Gaza conflict is only the latest iteration, is in fact a religious one against Jews and not one of nationalism and soil. The Jews’ supposed evil nature has been exposed in the Qur’an that tells of how the Jews rejected and attacked the prophets of old. It is for their ‘disbelief’ in God (i.e. in the sense of rejecting Islam’s message) that the Jews are to be fought, even if they were to leave Palestine and the al-Aqsa Mosque alone. This is to be contrasted, for example, with the occasional overtures that the Iran-led ‘axis of resistance’ makes in a bid to show that it is not anti-Jewish: for example, Iran’s showcasing of its ‘anti-Zionist’ Jewish community and the platforming of the anti-Zionist Neturei Karta by Hamas and Hezbollah.

Theoretically, of course, the Islamic State should allow Jews as ‘People of the Book’ to live as second-class dhimmi citizens under its caliphate if the Jews were to actually submit to that. Yet, as elsewhere (e.g. in the al-Naba’ news letter editorial entitled ‘Kill the Jews’), it seems that the Islamic State does not have any expectation that Jews would actually submit to its rule, and instead sees the battle continuing with them until the end times, referring to a hadith tradition that the last hour will not come until the Muslims fight the Jews and the Jews hide behind trees and stones, which will call out to Muslims to come and kill the Jews.

Despite such open genocidal hatred for Jews and the general call to fight all infidels (including Jews) everywhere, the Islamic State nonetheless prioritises fighting certain infidels over the others. It is not in fact the Jews who are the biggest priority in the Islamic State’s pecking order, but rather the supposed ‘apostates’ from Islam: chiefly referring to the Shi‘a led by Iran and the Sunni Muslim-led governments of predominantly Sunni Muslim countries around the world, chiefly those of the Arab world. This reflects the long-standing Islamic State principle that apostasy is worse than ‘original disbelief’ (those born Jewish coming under the latter category) because it is worse to have abandoned the truth after knowing and embracing it than not having embraced it in the first place.

For the Islamic State, the perceived monopolisation of the Palestinian cause under the ‘axis of resistance’ is lamentable, and is seen by the group as a mere tool for Iran and the Shi‘a to achieve their own expansionist goals, with their own crimes against Palestinians exposed by the actions of Iranian-backed groups towards Palestinians in Iraq, Syria and Lebanon. For the Islamic State, the Shi‘a goals, which reflect a supposed Shi‘i hostility to and conspiracy against Islam not only going back to the Iranian Revolution under Khomeini in 1979 but also the founding of the sect ascribed to Abdullah bin Saba’, are worse and more dangerous than Israel’s supposed maximalist ambition of a state extending from the Nile to Euphrates. For the Shi‘a are seen as striving to take over Islam’s holiest sites of Mecca and Medina in Arabia. The ‘apostate’ Sunni governments, meanwhile, are only exposed in the latest fight as allies of the ‘Jewish-Crusader’/‘Crusader-Jewish’ war on Islam- something also shown by their role in other arenas where war was waged against Islam and Muslims.

Thus, from the Islamic State’s perspective, it makes sense why Israel is not accorded the top priority despite the Gaza war and even as its members and supporters will seek to conduct attacks on Israel and Jews wherever it is feasible for them to do so. Rather than reflecting some supposed conspiracy or collusion between Israel and the Islamic State as some far-left and ‘axis of resistance’-types suggest, it is simply the case that for the Islamic State, the Palestinian struggle in its present form is pointless when ‘apostate’ actors have such a firm hold over it and will only replace the Jewish state with an ‘apostate’ entity if they succeed. If true ‘liberation’ is to be realised, then the ‘apostate’ entities surrounding Israel have to be destroyed and dismantled first, being replaced by the group’s Caliphate, and Palestinian fighters must adopt the correct creed (i.e. the Islamic State’s path).

Below is the full Latin translation of the speech. The translation is not strictly literal in its approach, as on many occasions I have preferred to use more idiomatic Latin constructions rather than just copying the constructions in the original Arabic speech. Some ‘new Latin’ words and coinages are inevitable (e.g. ‘monotheismus’ and ‘Rafidita’ for ‘monotheism’ and the derogatory ‘Rafidite’ in reference to the Shi‘a respectively) though I have tried to avoid them where possible (e.g. I think ‘barbarus’ makes for a good rendering of ‘Jahili’- referring to the pre-Islamic age of ignorance and a common word in Islamic State discourse). In some instances, one Latin word will suffice for two Arabic words that mean the same thing and add no meaning. If anyone has any corrections or suggestions, I would be most grateful to hear them.

et occidite eos ubicumque eos reperitis

sermo a Civitatis Islamicae locutore officiali, domno et bellatore sacro Abu Hudhaefa Alansari (Deus Omnipotens eum custodiat), datus est.

laus Deo forti et potenti sit, et sit oratio paxque super illum qui, gladio armatus, missus est, ut mundis misericordiam conferret. Post haec:

Deus enim creaturis creatis nuntios misit qui nuntiarent et monerent, ideo ut efficeretur propositum cui nullum simile est; nam neque blanditiam neque negotium admittit. quod est adoratio Dei solius (exaltetur nomen eius). dixit Deus: “daemonia hominesque creavi ut me adorarent.” Et Deus Omnipotens prophetae (Deus eum benedicat et conservet) imperavit ut in propositum perseveraret usque ad mortem eius certam perficere. dixit Deus (exaltetur nomen eius): “adora Dominum tuum usque ad mortem certam.” Et Deus (exaltetur nomen eius) prophetam monuit se sine hoc proposito facta eius non accepturum, nam dixit Omnipotens: “tibi et illis qui te praecesserunt revelatum est: si idola adoraveris, factis frustrantibus unus e perdientibus eris. Itaque Deo adorato e gratias agentibus sis!

et Deus, ut hoc propositum efficeretur, belli legem sacri credentibus dedit et eos iussit infideles debellare. Nam Deus (exaltetur nomen eius) dixit: “debellate eos donec, discordia cessante, tota religio Deo sit.” itaque, cum monotheismus propositum bello sacro perficiendum factus esset, religio Islamica tota solutio haud pars solutionis facta est.

sed populo in globos factionesque diviso, alii monotheismum sine bello sacro desiderabant, alii pugnare sine monotheismo volebant, alii, rati religionem Islamicam partem solutionis esse, eam democratia et nationalismo et saecularismo miscebant, alii, cum religionem Islamicam coepissent obicem nec solutionem esse cogitare, iugo excusso, praeceptis relictis, etiam vexilla sublevare timebant. paucissimi vero sunt qui salvati viam monotheismi bellique sacri ita assumunt, ut optimus propheta Machometus (Deus eum benedicat et conservet) et socii eius victores (Deo placeant) eam assumebant.

qua via benedicta assumpta, Civitas Islamica condita progressa est, nam monotheismum quaesivit,  legi Islamicae favit, idolatriam spretam bello sacro sumpto debellavit. viis et legibus et fabulis contradictoriis relictis, prophetarum viam verbo factoque adeo assumpsit, ut Deus terras sub dicione eius subiugaverit et animam ei rectionis ita inspiraverit, ut Civitas Islamica veritatem cognitam secuta falsitatem agnitam spreverit. Quod igitur e maximis quibus Deus Civitatem Islamicam nobilitavit benedictionibus erat; cognitionem enim adepta, constantia progeditur ut propositum efficiat cui nullum simile erit. bella tribulationes terraemotus qui montes percutiunt perpessa, per gratiam Dei Omnipotentis permanet et viam benedictam non relinquit, quoniam provinciae eius orientales et occidentales bellum monotheismi gerunt donec tota religio Deo sit, omni bellatore certo sciente se satis fortunae et victoriae suscepturum si de hoc saeculo cum monotheismo fidelitateque Islamica migraverit.

cum vero de principiis legalibus veris certis mentionem faciamus, ea cordibus auribusque inserimus, nostra gente in Palaestina amata bellum Iudaeum malum quod hominibus interfectis terram vastavit patiente. Cum ad Deum pertineamus, ad eum regrediemur. sed, principiis legalibus oblatis, cum opiniones ideologicas habeamus quibus eos adiuvamus et monemus, eas declarabimus, Deo propositi auctore. Itaque dicimus, fortuna in Deo iacente:

primo: Dominum qui in excelsis est deprecamur ut fratres musulmanos oppressos qui viri et feminae et liberi in Palaestina praesentes sunt mercede aucta et consolatione bona data accipiat, et eis parciat et vulneratos sanet et debilium misereatur et confractis medeatur et expulsis refugium donet et rem eorum sumat et eis benevolentiam ostendat. Deus enimvero benignus et conscius est.

secundo: quod Civitas Islamica de excidiis musulmanis in Gaza accidentibus cogitat, id de excidiis musulmanis in ceteris terris accidentibus cogitat. quae sententia e fraternitatis vinculis oritur quae nos omnibus musulmanis iungunt, quia de Libro Moribusque procedunt, Omnipotenti dicente: “credentes fratres sunt.” item dixit propheta (Deus eum benedicat et conservet): “musulmanus musulmani frater est.” vincula enim imponuntur a fidelitatis spretionisque doctrina quae fortissimum fidei vinculum et principium doctrinae islamicae verum est. doctrina divina exigente, nos oportet pro viribus omnes musulmanos adiuvare et monere, fama veridica nuntiante: is super quem sit oratio et pax dixit: “religio est consilium.”

tertio: crimina necis caedesque horribiles quibus Iudaei musulmanos in Gaza afflixerunt morem Iudaeorum omnibus temporibus demonstrant, quoniam inimicissima musulmanis secta sunt- quod Deus in Libro declaravit, nam dixit (exaltetur nomen eius): “cognosces enimvero illos credentibus inimicissmos Iudaeos paganosque esse.” quod igitur oportet musulmanos exspectare; non inter se natura differunt Iudaei Palaestinae et Iudaei mundi, nam sunt pars corporis unius: omnes sunt Iudaei infideles. itaque differentia a nationalistis affirmata falsa est, Alchorano Nobili mores Iudaeorum infidelium declarante veritatemque exponente. cum eos per sectas factionesque non distinguat, musulmanos oportet veritatem de Iudaeis a Deo Omnipotenti declaratam cognoscere, et naturam proelii revelatione versuum Alchorani Nobilis scire. proelium namque non est sicut affirmant libri politicae vacuae et auctoritates nationalistae pravae. quod autem proelium religiosum, haud nationale, propter terram solumque finesque non ortum! proelium vero iustitiam e Libro Moribusque trahit, iure gentium legibusque barbaris spretis. itaque musulmanus Iudaeos debellat quoniam sunt Iudaei qui, in Deum Omnipotentem non credentes, prophetis debellatis, inimicitatem musulmanis ostendunt. si historia Iudaica necem contemptionemque prophetarum solam, meschita ultima Palaestinaque non conculcata, ostendisset, causam eos debellandi satis habuissemus. quid plura, omnibus criminibus et aliis sceleribus factis? bellum autem, usque ad “proelium saxi arborisque” perdurans, conditione civitatis aut duarum civitatum non conficietur, sicut nationalistae credunt et sperant. cum namque bellum religionis et doctrinae sit, perdurabit donec Antichristum sub vexillo prophetae Iesu (pax sit super illum) occidamus. Quod Deus promisit nec Deus promissum violabit.

quarto: bello Iudaico-Crucesignato gravescente et periculo gentem Palaestinam opprimente, res neque blanditiam neque ambiguitatem admittit. Cum tristitiam de musulmanorum persentiamus, nos tamen eos non debemus decipere, sed veritatem in quam credimus praedicere ut moneamus et nos ante Deum Omnipotentem excusemus et pactum impleamus, ne sanguis in loco illegitimo effundatur.

principium autem religionis Islamicae, ut praediximus, affirmat nos pugnare ut Dei monotheismum Omnipotentis verbumque sublimemus. quod tamen propositum in proelio Gazae recenti abest. orationes enim factionum et affirmationes officiales quae a terrae facie non evanuerunt, semper de solo et patria loquuntur: quod propositum effusione sanguinis dignum reputaverunt! isti autem ignorant Palaestinam et Hierosolyma honorem non per solum lutumque sed caelum et revelationem et Alchoranum quod Deus Omnipotens contulit obtinuisse. Deus enim dicit: “exaltetur nomen eius. nos enim, ut servo signa nostra demonstraremus, eum de meschita sacra usque ad meschitam noctu duximus ultimam cuius circumiacentia benediximus. Deus enimvero audit et videt.” Qui igitur Hierosolyma benedixit est Dominus Omnipotens (exaltetur nomen eius) qui nos creavit ut eum adoraremus et monotheismum praediceremus. nam propositum est Deus Omnipotens nec patria, itaque non pro hac sed pro illo sanguinem effundimus!

dignitate enim Palaestinam ditavit religio Islamica. terra autem Misericordis lege non recta nullam dignitatem possidet, Abbas aut Dahlan aut sociis Americae aut sociis Persiae Gazam et Ripam Occidentalem regnantibus. Itaque triste est videre bellatores sanguinem sub his vexillis et pro his causis effundentes ut postremo tyranni infideliores et bilinguiores et religioni Islamicae inimiciores quam praecessores, regnum suscipiant. Qua de re nunc agitur secundum Iudaeorum Christianorumque consilia quae de Gazae regno tractantur, ut nova tempora errore perditioneque plena in abysso nationalismi incipiant, luce legis Islamicae iucundae distante.

o bellator Palaestine, debellatio Iudaeorum sola neque viam rectam neque veritatem consilii significat. Nam prius debellaverunt Iudaeos bellatores communistae et nationalistae; qui omnes, Iudaeis per annos debellatis, certamina commiserunt. quorum pugna verbum Dei Omnipotentis et legem imposuit? est hoc propositum in consiliis expositum? in consiliis ducum vestrorum hodie exponitur? eos per septemdecim annos experti, videtis eos unam horam legem Islamicam non imposuisse, sed potius vetuisse, lege contraria conlata: legem Islamicam paulatim neque imposuisse neque conflictum qualitate Islamica dotasse, falsitate mendacii demonstrata, sed potius ei statum rerum priorem adeo reddidisse, ut bellum gentile pro finibus patriaque pugnandum reputetur. Qua pro causa neque Deus nuntios (pax super illos sit) misit neque nuntius Dei (Deus eum benedicat et conservet) et socii nobiles pugnaverunt.

cognosce autem, o pugnator, Deum Omnipotentem tibi imperavisse ut pro se solo pugnes. quae pugna non pugnatur donec sub legis Islamicae divinae umbra potius quam iuris gentium umbra et pactis Nationum Unitarum infidelibus sit, cum auctoritatem illius imponere conans vexillum subleves.

audi igitur, o bellator, nam te omni moneo honestate, dum nece omnibus temporibus periclitaris. nunc tibi via corrigenda et Iudaei lege caeli, non lege terrae, sub legis Dei Omnipotentis umbra, non legis hominum umbra, pugnandi sunt, sicut decertavit propheta Machometus (Deus eum benedicat et conservet) et Abubacr et Umar et Autuman et Ali (Deo placeant).

Deus, nuntium tradidimus? Testificare. Deus, nuntium tradidimus? Testificare. Deus, nuntium tradidimus? Testificare.

quinto: cum occasiones belli de terrae liberatione agantur, necesse est nobis liberationem explicare. liberare autem terram neque est excutere iugum administrationis saecularis ut alia administration democratica condatur, neque est excutere iugum administrationis legibus Iudaicis rectae ut alia administratio condatur quae legibus Palaestinis regitur. nam leges quae Palaestinam regunt et civitas Iudaeorum parvula unum sunt, quoniam ab hominibus imponuntur. itaque sententia quae de eis agitur apud Deum una est. terra vero quae lege Islamica non regitur, non liberatur etiam si omnes Iudaei et invasores egrediuntur, sed captiva legum infidelium et iuris gentium barbararum, quibus affirmationes ducum factionum Palaestinarum, mentione facta, tinctae sunt. omni enim occasione dicunt se iure gentium barbararum fultos ‘resistere’, adeo ut qui eos audit putet prophetam Machometum (Deus eum benedicat et conservet) cum iure gentium nec lege divina missum esse! absit!

sexto: societas cum Rafiditis contracta est error Fratrum Musulmanorum e tempore tribulationis in revolutione Chomaeni pagana expressae ortus. factionibus Palaestinis sedem in pectore Persico sumentibus et dictam “societatem resistentiae” aut “societatem Hierosolymorum” adnuntiantibus, tribulatio ad summam apicem recentibus annis pervenit. nam factiones Palaestinae Persiae Rafiditae permiserunt ut scaenam Palaestinam duceret et se liberatorem defensoremque Palaestinae ostenderet, ita ut sermones exercituum qui ad factiones Palaestinas pertinent gratias militiis Persiae in Phoenicia et Arabia Felici et Mesopotamia praesentibus agere non desistant, quamquam militiae eos in rebus militaribus et campestribus reliquerunt- id quod omnes observatores affirmaverunt. decursiones autem Factionis Satanae et ceterarum Persiae militiarum nihil praeter blanditiam significant, ut propositum Rafiditarum perficiant quod efficiet ut processiones et lamentationes et canticus pagani in viis Hierosolymitanis videantur, locutore in meschitae ultimae rostro stante et honorem prophetae vituperante et socios eius infideles esse affirmante.

novum autem bellum quod Gazae infertur veritatem de societate falsa revelavit, ostendens Persiam eam creavisse ut propositis suis serviret et factiones Palaestinae pro Persia proelium committerent, re contraria remota. quod enim factum est, adeo ut Persia et factio eius furorem belli evitarent, Gaza ipsa effusione sanguinis liberorum feminarumque patiente. cum ad Deum pertineamus, ad eum regrediemur.

historia autem Rafiditarum demonstrat quanta fuerit inimicitas et perfidia erga musulmanos e temporibus Ibnsaba et Ibnalkama. qua etiam re temporibus Chomaeni haud confecta, non solum nova historia criminibus contra musulmanos in Mesopotamia et Syria et Arabia Felici perpetratis plena est, sed etiam Rafiditae historiam nigram erga Palaestinos specialiter habent. scelera namque militiarum Rafiditarum contra Palaestinos Mesopotamiae Baldaco habitantes perpetrata nota et perscripta sunt, sicut scelera a militiis Phoeniciae Rafiditis, inter quas Factio Spei invenitur, contra Palestinos Phoeniciae perpetrata menti inserta permanent. scelera etiam militiarum Kasim in castris Iarmuk ante oculos apparent. Quae cum historia eorum de musulmanis et Palaestinis ita habeatur, Rafiditae nunc neque meliores neque minus scelesti erunt. Rafiditae autem temporibus praeteritis bellum religioni Islamicae musulmanisque ita intulerunt, ut nunc inferunt. consilia quae pro potestate augenda ceperunt, coniurationes et proposita quibus musulmanis nocere volunt, haud minus periculosa et odiosa sunt quam coniurationes et odia Iudaeorum et Crucesignatorum. si Iudaei de civitate a Nilo usque ad Euphraten extensa somniant, Rafiditae de imperio lunato illo maiori et metropoles et sedes musulmanorum a Beryto usque ad Tehran et amplius amplectenti! nam ad Arabiam et Sinum Arabicum contuentur. odio ambitioneque per annos commoti, venerunt, gloriam praeteritio imperii Persici renovaturi. itaque Rafiditae in Hierosolymis nihil praeter viam vident qua e sententia populari beneficia contrahant, ut in terram musulmanorum perveniant et consilia dolosa tantum stultos nunc latentia perficiant. vir sanus auxilium ab eis petit? viro sano videtur amicitiam ab honorem matris maledicenti eamque per noctem et diem vituperanti petere? Quo modo his videtur societatem contrahere et fraternitatem cum illis qui honorem matrum credentium ipsorum et honorem sociorum optimi nuntii Machometi (Deus eum benedicat et conservet) maledicunt? quo modo viro placet in societate horum esse? quod si vir sanus solum cogitaret, ei videretur has factiones et societates celeriter spernere: “qui in saeculo caecus est, in altera vita caecus et magis errabit.”

septimo: bellum Gazae illatum iterum veritatem de tyrannis Arabicis terram musulmanorum in Aegypto et Nabataea et Phoenicia et Civitatibus Sinus Arabici et ceteris locis regentibus revelavit, ostendens eos partem e bello Iudaico-Crucesignato musulmanis illatum esse, nam societatem in bello contra musulmanos gerendo contraxerunt. quod non solum nunc in Gaza accidit, sed etiam per annos bellorum praeteritorum in Bactria et Arabia Felici et Mesopotamia et Syria et ceteris locis gestorum. Sed Deus Omnipotens sententiam de his declaratam affirmavit. enim Deus (exaltetur nomen eius): “o credentes, nolite Iudaeos et Christianos amicos reputare, quoniam amicitiam inter se contraxerunt. qui in amicitiam cum illis init, ex eis unus est. Deus etiam populos peccantes non derigit.” namque administrationes et exercitus Arabici, qui Iudaeis et Christianis fideles sunt et cum eis societatem contraxerunt, sunt ex eis et eis similes. itaque musulmanos oportet hos bello sacro illato debellare, sicut eos oportet Iudaeos et Christianos debellare. dicimus enim et affirmamus proelium cum Iudaeis hodie committendum esse illud cum sociis magis quam Iudaeis committendum. quod eventibus novi belli Gazae illati confirmatum, quoniam videmus populum Gazae ita pyrobolis et telis Americanis, ut conniventia administrationum Arabicarum apostatantium oppressos. necesse igitur est omnes debellare, quia ita congregati et sociati contra musulmanos sunt, ut musulmanos oportet se congregare et eos debellare, ut praecepto Dei Omnipotentis pareant dicentis: “debellate omnes paganos sicut vos debellant, et cognoscite Deum cum piis esse.” itaque hos debellare est id quod semitam proelii ultimi cum Iudaeis committendi aperiet, ita ut Iudaei vindicem non inveniant et tantum post arborem et saxum pugnent, sociis Arabicis et non-Arabicis nutu Dei Omnipotentis deletis. quod cum consilium bellicum iamdudum bellatores sacri cepissent, sic progrediuntur.

cum nos oporteat verba factis demonstrare et secundum praecepta religiosa fratres musulmanos ubicumque inveniuntur, Palaestina non excepta, adiuvare, et cum credamus proelium cum Iudaeis et sociis ubique committendum esse, Civitas Islamica milites maxime et musulmanos oppressis auxilium praebere volentes generaliter hortatur, ut impetum in Iudaeos et Crucesignatos et socios scelestos in omni terra et sub omni caelo faciant.

o leones ultionem pro religione et honore fratrum sumere parati, o credentes in monotheismum superbi, vos hodie hortamur ut facta et opera benedicta in Iudaeorum et Christianorum sedibus renovetis, quoniam antea magna damna eis adeo intulistis, ut in terroris exspectationisque voraginem illapsi sint.

o leones religionis Islamicae, persequimini capturas ex Iudaeis et Christianis et sociis in viis semitisque Americae et Europae et mundi! delete domos super eos! occidite eos et omni eis modo quo fieri potest nocete! animadvertite vos ipsos hodie manum Civitatis Islamicae esse quae in infidelium sedibus percutiens, ultionem pro musulmanis sumit qui in Palaestina et Mesopotamia et Syria et ceteris terris musulmanorum inveniuntur. consiliis captis, facite diversa opera: utimini pyrobolis ardentibus, telis vellentibus, pugionibus scindentibus! vehiculis eos conculcate! vir enim honestus modo non carebit quo, sanguine cordium Iudaeorum effuso, corda populi credentis sanet.

impetum in eos omnem per ianuam facite, pessimis modis eos necate, affligite congregationes festasque caedibus cruentis! nolite distinguere inter civem infidelem et militem infidelem, quoniam omnes sunt infideles eadem sententia imposita. Nam exercitus Iudaeorum et Crucesignatorum, terram musulmanorum navibus volantibus devastantes, inter civem et militem non distinguunt, pyrobolis sine misericordia iactis, nece sine pietate inflicta. Efficite ut sciant scelera sua in Palaestina et Mesopotamia et Syria et ceteris terris musulmanorum perpetrata sibi in sedibus suis Vashingtone, Lutetia, Londinio, Roma et ceteris urbibus infidelium iustam poenam reddere.

o leones irati, quia gens vestra vulnerata et oppressa et vulneribus quorum novissimum in Palaestina videtur cruentata est, festinate et contendite ut pectus eius sanetis; detergite lacrimas et ligate vulnera. quae enim acta sunt optima quae nos ad Deum Omnipotentem trahunt acta, et praeceptum horae et fructus monotheismi et essentia fidelitatis spretionisque, et bellum sacrum maximum et beneficissimum et utilissimum. percutite etiam facilia et civilia et religiosa sicut templa et synagoga priusquam difficilia et militaria et cetera verberetis, quo pectora magis sanetis et proelii signa melius demonstretis, quoniam bellum nostrum est religiosum, et eos, ubicumque reperiuntur, debellamus, ut praecepto Dei Omnipotentis pareamus.

musulmanos etiam admonemus ut Dei Omnipotentis causa tribuant et modis securis auxilium materiale ad merentes in terris musulmanorum quae bellis discriminibusque excruciantur mittant. adiuvate ergo fratres pecuniis et mementote: “quis creditum bonum Deo praebebit ut sibi id multo multiplicet?” nos enim ad musulmanos adiuvandos magis idonei sumus quam institutiones adiuvamenti Crucisignatae et Rafiditae et saeculares, quae tantum propositorum malorum causa praebebunt. Nam Deus (exaltetur nomen eius) dixit: “neque infideles qui ad Libri gentem pertinent neque pagani velint ut beneficia Domini super vos descendant.”

priusquam sermonem concludamus, tradimus vobis consilium Regis Credentium (Deus eum custodiat). nam vos salutat et monet ut Deum secreto palamque timentes ei operibus iustis appropinquetis, quorum maximum est inimicos Dei debellare et cogere. quod namque est optimum et altiissimum factum. vos etiam hortatur ut musulmanos in Gaza oppressos ubicumque estis super omnem terram et sub omni caelo adiuvetis, quoniam doctrina infidelis una est, impetum in nos fecerunt quasi homo unus, et mala quae pectora praeter odium celabant manifestata sunt, ita ut omnibus sceleribus manifestatis nulla causa sit quin illi qui abstinent fratres eorum adiuvent. Sic locutus est (Deus Omnipotens eum custodiat).

nuntium autem nuntiamus laetum Domini (exaltetur nomen eius) militibus Civitatis Islamicae fortibus qui magna patientia excidia perpessi sunt ut religione adiuta Domini verbum subliment. Ex quibus captivos patientes in carceribus iacentes potissime notamus. haec sunt verba Omnipotentis in Libro nuntiata et scripta: “qui adoratione tyranni spreta paenitentiam erga Deum fecerunt, nuntium laetum habent. itaque nuntia servis.” nuntium igitur laetum vobis conferentes, putamus vos omnia bella et proelia gerere ut propositum nobilissimum custodiatis, quod est servitutem Deo soli reddere et adorationem tyrannorum spernere: vos victoriam proelio servituteque reportasse. Deus autem prophetam Machometum (Deus eum benedicat et conservet)ob hanc servitutem laudavit, de itinere nocturno et ascensione dicens: “exaltetur nomen eius. nos enim, ut servo signa nostra demonstraremus, eum de meschita sacra usque ad meschitam noctu duximus ultimam cuius circumiacentia benediximus. Deus enimvero audit et videt.”

itaque in versibus nobilibus sunt laeta et mirabilia aures credentium laetificantia et sitim restinguentia, quoniam Deus Omnipotens, essentia gloriosa magnificata, honorem prophetae Machometi (Deus eum benedicat et conservet) propter servitutem eius in excelsis et nobilissimis gradibus et processionibus posuit, itaque cum revelationis custode profectum est e meschita sacra usque ad meschitam ultimam, ubi in caelum ascensum est. signum igitur illos Arabiam et Hierosolyma liberare conantes, non latet: scilicet, in locos servitute Deo reddita tantum ingredientur. Qui vult esse e victoribus qui terram duorum sanctuariorum et primum locum, ad quem oratio dirigebatur, obtinebunt, eum oportet servitutem Deo reddere omnibus modis quibus demonstratur, ita ut fidelitate credentibus ostenta, omnes infideles spernat, donec discordia cessante tota religio Deo sit.

putamus etiam, o milites imperii Islamici, vos in via servitutis Deo Omnipotenti reddendae permanere. eam igitur magno zelo captam in vita et morte, potestate et recessu, in oppidis et vicis, in locis desertis et desolatis amplectimini. et vivite et morimini ut servi Dei, et Deus vobiscum est et vos operibus non defraudabit.

o Deus, adiuva servos: bellatores sacros qui pro te pugnant ut religioni faveant et verbum tuum subliment. o Deus, impone milites tuos super inimicos tuos vi afflictos. o Deus, dona veniam musulmanis, et repelle hostilitatem infidelium. o Deus, da rectionem musulmanis, et eos propter opera bona magno praemio remunerare. o Deus, confer nobis bona in saeculo et altera vita, et salva nos ab ignis tormento. exaltetur Dominus tuus, Dominus potestatis, super id quod describunt. pax sit super nuntios et laus Deo, Domino mundorum.